Zabytkowa Kopalnia Srebra

Pierwsze wzmianki na temat kopalnictwa rud srebra i ołowiu znalazły się w bulli papieża Innocentego z XII w., a o regularnej eksploatacji złóż kruszcowych mówi dokument z 1247 r. wydany przez księcia Władysława Opolskiego. Zwiększenie wydobycia skutkowało silnym rozwojem osady, której w 1526 r. nadano prawa miejskie.

Liczne wojny i zarazy doprowadziły miasto do nędzy, a górnictwo do upadku. Dopiero w drugiej połowie XVIII w. po odkryciu kolejnych bogatych złóż doszło do ponownego ożywienia gospodarczego regionu tarnogórskiego.

Samo wydobycie kruszcu nie należało do zadań łatwych, gdyż z uwagi na wysoki poziom wód gruntowych wyrobiska wymagały stałego odwadniania, początkowo przy pomocy czerpadeł łańcuchowych i kieratów konnych, a w późniejszym czasie za pomocą specjalnych sztolni odwadniających.

Niewątpliwie przełomem było wprowadzenie do kopalni w 1788 maszyny parowej.